ΤΟ ΠΙΘΑΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ












Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Και όμως οι Έλληνες είχαν ανακαλύψει το Περού πριν από το 1600 π.Χ.!




Αυτή η περιγραφή του Ησιόδου φαίνεται να ταιριάζει με τα μυστηριώδη ερείπια του λαβυρίνθου στο Chavin de Huantar στις Περουβιανές Άνδεις, σύμφωνα με τον Δρ Enrico Mattievich, έναν συνταξιούχο καθηγητή φυσικής από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο (UFRJ) στη Βραζιλία.
Ο Δρ Mattievich έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Ταξίδι στη Μυθολογική Κόλαση», το 2011, στο οποίο περιγράφει το επικό ταξίδι του Οδυσσέως στον Κάτω Κόσμο που κατά τον καθηγητή βρίσκεται στη Νότια Αμερική.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Μεγάλη ανακάλυψη: Βρέθηκε το αρχαιότερο Ελληνικό ναυάγιο στην Μαύρη Θάλασσα




Το ναυάγιο βρίσκεται άθικτο στον βυθό περισσότερο από 2.400 χρόνια.
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το αρχαιότερο μέχρι σήμερα «άθικτο» ναυάγιο,
 ένα αρχαίο Ελληνικό πλοίοπου κειτόταν εδώ και περισσότερα από 2.400 χρόνια 
στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας.

Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

Το μυστήριο της τοποθεσίας των ναών της Αρχαίας Ελλάδας




«Από παιδί αναρωτιόμουν γιατί τα αστέρια λάμπουν τόσο έντονα από τα 147 μέτρα της κορυφής του Λόφου του Φιλοπάππου», ερώτηση που έθετα συχνά στον παππού μου.

«Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν σοφοί. Ήξεραν που να χτίσουν τους χώρους λατρείας τους», συνήθιζε να απαντάει εκείνος. «Αυτοί είναι χώροι που συμβολίζουν κάτι πιο σπουδαίο από τον άνθρωπο», προσέθετε.

Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018

Καταπέλτης κατά των Σκοπίων η αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ για την Μακεδονία..!

Καταπέλτης κατά των Σκοπίων η αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ για την Μακεδονία

Οι ανακαλύψεις της Αμφίπολης δίνουν την αφορμή σε ξένους αρχαιολόγους και ιστορικούς να σχολιάσουν και τις προκλήσεις των Σκοπιανών για την Μακεδονία και τον Μέγα Αλέξανδρο.

Καταπέλτης είναι μιλώντας στον ALPHA η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ, η οποία υπογραμμίζει, ότι ουδείς στον κόσμο αμφισβητεί, ότι το Μακεδονικό βασίλειο ήταν μέρος της Ελλάδας και ο Μέγας Αλέξανδρος Έλληνας και χαρακτηρίζει αδιανόητο τα Σκόπια να θέλουν να οικειοποιηθούν ένα κομμάτι της ιστορίας, που δεν τους ανήκει.

Χαρακτηρίζει δε την κατασκευή αγαλμάτων και μνημείων της Μακεδονικής περιόδου στην FYROM ως «Disneyland».

Η Αμερικανίδα αρχαιολόγος επισημαίνει, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε πολλά εδάφη, αλλά καμία από τις σημερινές σύγχρονες χώρες δεν ισχυρίζεται, ότι η γη τους είναι Μακεδονική ή ότι οι ίδιοι είναι απόγονοι του Μακεδόνα στρατηλάτη.


ΠΗΓΗ"https://national-pride.org/


ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ..!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ..!



ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Γεωργίας Καραμήτρου-Μεντεσίδη, δρ. αρχαιολόγου 

Οι Σκοπιανοί και οι φίλα προσκείμενοί τους γνωρίζουν την ιστορία και διεκδικούν.
Οι δικοί μας γνωρίζουν; Αν ναι, το κρύβουν, αν όχι τότε «η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης».
Πάντως η Άνω Μακεδονία ήταν η ΒΔ Μακεδονία (σημερινή Δυτική και μέρος της εκτός Ελληνικών συνόρων), όρος που χρησιμοποιείται από τον Ηρόδοτο ως και τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο και ως σήμερα στην εκκλησιαστική ορολογία.


ΔΕΝ είναι γεωγραφικός όρος, είναι ιστορικός. Δεν σημαίνει άνω και κάτω πάτωμα. ΔΕΝ υποψιάζει κανέναν ότι κάτι παραπάνω ξέρουν οι Σκοπιανοί και ο Νίμιτς;

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΣΑΒΑ...!

       



0

     Μία από τις πιο αινιγματικές φιγούρες της εποχής των παλαιών ηρώων και Θεών!!!!
“Γνώση και σοφία επιθυμώ και η καρδιά μου λαχταράει για κατανόηση. Πνίγομαι από αγάπη για τη σοφία του νου. Γιατί η σοφία είναι πιο ακριβή από χρυσάφια και ασήμια. Πιο γλυκιά από το μέλι και πιο μεθυστική από το κρασί, πιο φωτεινή από τον ήλιο. Είναι πηγή απόλαυσης για την καρδιά, λάμψη για τα μάτια, δύναμη και ασπίδα για το σώμα…”
(Η βασίλισσα των Σαβαίων απευθυνόμενη στο λαό της λίγο πριν αναχωρήσει για την περίφημη επίσκεψη στο βασίλειο του Σολομώντα)
Η ιστορία της βασίλισσας του Σαβά, ένας θρύλος που αριθμεί 3 χιλιετίες πριν, αφορά τη γυναίκα που αποτέλεσε μια από τις πιο αινιγματικές φιγούρες της εποχής των παλαιών ηρώων και θεών. Μπαλκίς, Μακέντα, Σέμπα, γυναίκα γρίφος από μόνη της, σύμβολο και πρότυπο λατρείας σε όλο τον κόσμο εδώ και 3,000 χρόνια περίπου.
Ερευνητές απ’ όλο τον κόσμο αναζήτησαν την τοποθεσία όπου κάποτε βρισκόταν το παλάτι της θρυλικής βασίλισσας. Πρόσφατα, Γερμανοί αρχαιολόγοι από το Αμβούργο, ισχυρίστηκαν ότι ανακάλυψαν το αρχαίο παλάτι στη χώρα της Αιθιοπίας.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, τα ερείπια του παλατιού χρονολογούνται από τον 10ο αιώναΠ.Χ., και παρέμειναν θαμένα για αιώνες κάτω από το παλάτι ενός χριστιανού βασιλιά.ΑΝ οι αρχαιολόγοι αποδειχτούν σωστοί στη θεωρία τους, τότε η χώρα της Αιθιοπίας θα γίνει πλουσιότερη με έναν ακόμη ιστορικό θησαυρό.
Αλλά ας δούμε τι γνωρίζουμε για αυτήν τόσο μυστηριώδη γυναίκα-σύμβολο της αρχαιότητας. Το όνομά της συνδέεται άμεσα με αυτό του βασιλιά Σολομώντα, ως μια μοναδική ερωτική ιστορία, ως το σμίξιμο δύο ηγεμονικών μορφών και συγκλονιστικών πνευμάτων του παλαιού κόσμου.
Η παρουσία της είναι γνωστή μέσα από θρύλους της Αραβίας, της Περσίας, της Αιθιοπίας, του Ισραήλ. Στην Αραβική παράδοση, συναντάμε αναρίθμητες ιστορίες και μύθους για τη βασίλισσα του Σαβά. Πολλές απ’αυτές περιλαμβάνουν μαγικά ιπτάμενα χαλιά, ζώα και πουλιά με ανθρώπινη μιλιά, γρίφους και αλχημείες που μας παραπέμπουν στα πιο φανταχτερά παραμύθια.
Σύμφωνα με τους Άραβες, η βασίλισσα Μπαλκίς ή Μακέντα κατά τους Αιθίοπες, βασίλεψε με την καρδιά γυναίκας, αλλά με το μυαλό και το σθένος ενός άντρα. Κατά τον θρύλο της Αιθιοπίας, γεννήθηκε το 1020 Π.Χ και στα 15 της χρόνια στέφθηκε βασίλισσα κληρονομώντας το θρόνο ύστερα από το θάνατο του πατέρα της. Σύμφωνα με τις περισσότερες μαρτυρίες δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Πολλές ιστορίες αφηγούνται πως ο Σολομών είχε την δυνατότητα να επικοινωνεί με τα ζώα, μιλώντας την ίδια γλώσσα μαζί τους, και το πως το πουλί Hoopoe (τσαλαπετεινός) που βρισκόταν στην υπηρεσία του, τον ενημέρωσε για την ύπαρξη της Μπαλκίς και του βασιλείου της, και αποτέλεσε το μεσάζοντα μεταξύ τους ώσπου να καταστεί δυνατή η περίφημη συνάντησή τους.
Η Μπαλκίς μαθαίνει για το βασίλειο του Σολομώντα, για τα αμύθητα πλούτη, για την ισχυρή στρατιωτική του δύναμη και την επιρροή του στο εμπόριο. Μαθαίνει για την υπεροχή του στη διακυβέρνηση, τον εξαίρετο τρόπο με τον οποίο καταφέρνει να κερδίζει τις καρδιές ακόμα και των εχθρών του, καθιστώντας τον ως τον καλύτερο βασιλιά που έχει υπάρξει ποτέ επί της γης.
Αποφασίζει να τον επισκεφτεί ύστερα από πρόσκλησή του, στο βασίλειο του στην Ιερουσαλήμ με στόχο να τον δοκιμάσει με μια σειρά από έξυπνους γρίφους, για να αποδείξει από μόνη της τη σοφία του βασιλιά που τόσοι και τόσοι μιλούσαν.
Τι όμως ήταν αυτοί οι περίφημοι γρίφοι; Πολλοί θεολόγοι ανά τους αιώνες θεώρησαν πως η φύση αυτών των γρίφων, αφορούσε θέματα όπως πόλεμος και ειρήνη, θάνατος και αθανασία, το νόημα της ζωής, η σεξουαλικότητα, οι διαφορές μεταξύ αρσενικού και θηλυκού, το σκότος και η φύση του κακού, οι κύκλοι της σελήνης και το φαινόμενο της παλίρροιας, το όνομα και η φύση του Θεού.
Η εβραϊκή βίβλος αφιερώνει περίπου 13 εδάφια στη βασίλισσα του Σαβά. Περιγράφει πως η Μπαλκίς ή Μακέντα, επισκέφτηκε τον Σολομώντα σε μια αποστολή γεμάτη με δώρα ανεκτίμητης αξίας, χρυσό, πολύτιμα πετράδια και σπάνια μυρωδικά. Κολακευμένη με την παροιμιώδη υποδοχή που δέχτηκε από τον βασιλιά και τους υπηκόους του, η Μπαλκίς παρατήρησε έκπληκτη τον τρόπο με τον οποίο ο Σολομώντας κυβερνούσε πάνω στο λαό του.
Είδε υπηρέτες να δειπνούν μαζί με αυλικούς και συμβούλους, είδε ένα στρατό από πουλιά και ζώα να υπακούουν στις προσταγές του απλά με ένα του νεύμα, είδε τα ευτυχισμένα χαμόγελα ενός ευημερούντος λαού.
Η σοφία του Σολομώντα, το οξύ πνεύμα του και οι έξυπνες απαντήσεις του γοήτευσαν τη βασίλισσα και έσβησαν κάθε αμφιβολία που είχε για το μεγαλείο του ως άνθρωπο και ως ηγεμόνα. Το ίδιο εκείνο βράδυ ήρθε σε ερωτική συνεύρεση μαζί του, σε μια συνένωση αμοιβαίου θαυμασμού και ερωτικής έλξης. Την επόμενη μέρα η Μπαλκίς επέστρεψε στη χώρα της και κανείς δεν άκουσε ποτέ ξανά το όνομά της. Εκεί σταματούν και όλες οι ιστορικές πληροφορίες για τη μετέπειτα ζωή της.


Αξίζει να προσθέσουμε πως όλες σχεδόν οι γραφές, μας μιλούν για μια δυσμορφία στα κάτω άκρα της Μπαλκίς, τα οποία κατέληγαν σε γούνινο τρίχωμα σαν από ζώου, όπου ο Σολομών επινόησε ένα ειδικό φάρμακο και κατάφερε να τα γιατρέψει. Αιθιοπικές γραφές αποδίδουν τη δυσμορφία σε δάγκωμα από τσακάλι στο πόδι της βασίλισσας όταν εκείνη ήταν ακόμα παιδί.
Παρά τη δυσμορφία πάντως, την παρουσιάζουν ως μια γυναίκα απίστευτης εξωτικής ομορφιάς, μια χαρισματική βασίλισσα με μελωδική φωνή και εκλεπτυσμένη ομιλία. Λάτρης και οπαδός του θεού Ήλιου, εγκατέλειψε τη θρησκεία της για να ακολουθήσει, με βαθιά αφοσίωση, το θεό των Ισραηλιτών και του βασιλιά τους.
Ο μύθος λέει πως ο Σολομών της έδωσε ακριβώς αυτό που ποθούσε η καρδιά της. Μετέπειτα αναλυτές υπέθεσαν πως η προσέγγισή της και οι προσδοκίες της ήταν περισσότερο ερωτικές παρά εγκεφαλικές και ότι διακατεχόταν από πάθος για το βασιλιά και λιγότερο από θαυμασμό για τη σοφία του.
Η θεωρία αυτή αντικρούεται με μια άλλη θεωρία κάποιων πιο πρακτικών αναλυτών που υποστήριξαν πως η συνάντηση έγινε καθαρά για λόγους οικονομικούς και πολιτικούς. Μια εμπορική συμφωνία που αφορούσε στις θαλάσσιες γραμμές και το διαχωρισμό υδάτων και γης. Οι λαϊκές αφηγήσεις πάντως ασχολούνται με την ρομαντική πλευρά της ιστορίας, περιγράφοντας γλαφυρά και ονειρικά το σύντομο δεσμό των δύο προσώπων.
Εξωτική και μυστηριώδης, ενσάρκωση του γυναικείου κάλλους και δοξασμένη ηγεμόνας, θεοποιημένη από τις πιο μεγάλες θρησκείες του κόσμου, στη βίβλο, στο Κοράνι, στους διάσημους πίνακες της Τουρκίας και Περσίας, στο μεσαιωνικό Χριστιανισμό, στην Αναγέννηση… εδώ και περίπου 3,000 χρόνια η βασίλισσα του Σαβά εξακολουθεί να αποτελεί το πιο αισθησιακό αίνιγμα της Αφρικανικής και της παγκόσμιας Ιστορίας, τέχνης, πολιτικής, θρησκείας και ανθρώπινης φαντασίας.
ΠΗΓΗ"http://apocalypsejohn.com/

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ (ΕΙΚΟΝΕΣ ΒΙΝΤΕΟ)


Η εικόνα της υποβρύχιας πολιτείας που βλέπετε, δεν είναι σε κάποια εξωτική περιοχή της λατινικής Αμερικής αλλά δίπλα μας. Στην Ελαφόνησο, κοντά στο Παυλοπέτρι και ο αρχαίος οικισμός του 2800 π.Χ, έχει διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση.



Το νερό προφύλαξε από το χρόνο και την ανθρώπινη παρέμβαση, τα περισσότερα από τα κτίσματα. Το εντυπωσιακό είναι, ότι βρίσκεται μόλις 4 μέτρα κάτω από τη θάλασσα και ο καθένας μας θα μπορούσε να τα «επισκεφθεί».


Ευδιάκριτα είναι τα βυθισμένα διώροφα σπίτια με τους κήπους, οι ναοί, το νεκροταφείο και το λιμάνι. Ως τώρα έχουν εντοπιστεί 15 κτίρια με τουλάχιστον 12 δωμάτια το καθένα, καθώς και ένα πολύπλοκο σύστημα διαχείρισης των υδάτων με κανάλια και σωλήνες νερού.

Διάσπαρτα, σε όλη την έκταση της πόλης υπάρχουν αγάλματα, μεγάλοι πήλινοι αμφορείς, εργαλεία και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Συνολικά καταλαμβάνει μια έκταση περίπου 9 στρεμμάτων και μάλλον είναι η παλαιότερη βυθισμένη πόλη στον κόσμο.

Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι η πόλη καταποντίστηκε από σεισμό 8 ρίχτερ, γύρω στο 1.000 π.Χ ενώ άλλοι μετατοπίζουν το γεγονός στο 375μ.Χ.

Ο γεωλόγος Φωκίων Νέγρης, πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, είχε περιγράψει την υποβρύχια πολιτεία από το 1904!

Η Ελλάδα όμως δεν είχε τα μέσα ούτε και την οικονομική δυνατότητα να αναδείξει τον υποθαλάσσιο θησαυρό.

Το 1967 ο καθηγητής Ωκεανογραφίας του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, Νίκολας Φλέμινγκ, ανακάλυψε την πολιτεία και τον επόμενο χρόνο με ομάδα αρχαιολόγων του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ την χαρτογράφησε, σε συνεργασία με τον Έφορο Αρχαιοτήτων Σπάρτης, καθηγητή Άγγελο Δεληβορριά.

Το 2009 επικεφαλής της αρχαιολογικής αποστολής ανέλαβε ο Τζον Χέντερσον του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ.

Ο Χέντερσον δημιούργησε μια ψηφιακή απεικόνιση που δείχνει με εντυπωσιακό τρόπο, πώς ήταν η πόλη πριν βυθιστεί.

Πρακτικά οι Έλληνες δε μπορούν να την επισκεφθούν καθώς δεν έχει αξιοποιηθεί τουριστικά και οι περισσότεροι μάλλον αγνοούν την ύπαρξή της.

Μια ανθρώπινη αλυσίδα προστασίας δημιούργησαν κάτοικοι της περιοχής και τουρίστες για το Παυλοπέτρι, διαμαρτυρόμενοι για το αγκυροβόλιο των καραβιών στον όρμο των Βατίκων.

Στο πλευρό τους βρέθηκαν δημοτικοί σύμβουλοι από τους δήμους Ελαφονήσου και Μονεμβασίας υποστηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την κίνηση διαμαρτυρίας. «Ο τόπος μας είναι όμορφος, ξεχωριστός, έχει ιστορία, παρόν και μέλλον, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που περνά.





Αρκεί να μην επιτρέψουμε να τον πληγώνουν άνθρωποι που βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το γενικό συμφέρον και την προοπτική των Βατίκων» αναφέρουν οι «Ενεργοί Πολίτες» στην ανακοίνωσή τους…










ΠΗΓΗ"http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Το ηλιακό όπλο των Ναζί που θα έκαιγε πόλεις και θα έβραζε ωκεανούς

Ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή έστω ταινίας με πρωταγωνιστή τον James Bond.
Κι όμως, δημοσίευμα του περιοδικού Life από το 1945 αποκαλύπτει το σχέδιο των Γερμανών, να εξολοθρεύσουν μία ολόκληρη πόλη ή να βράσουν μέρος ωκεανών, μέσω «δορυφόρου», που θα αντλούσε ενέργεια από τον Ήλιο.
Δημοσίευμα της Daily Mail φέρνει στο «φως» τις φωτογραφίες που αποδεικνύουν το σχέδιο των Ναζί, που περιελάμβανε την κατασκευή «ηλιακού όπλου«, με διάμετρο μεγαλύτερη του 1,5 χιλιομέτρου.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Η ίδρυση του μαντείου των Δελφών



Ο θρύλος λέει ότι οι Δελφοί ήταν το σημείο που συναντήθηκαν οι δύο αετοί. όταν ο Δίας τους έστειλε να πετάξουν από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Σ’ αυτό το σημείο ο Δίας έριξε τον ιερό βράχο και οι Δελφοί έγιναν γνωστοί στα πέρατα του τότε κόσμου ως ο ομφαλός της Γης, το κέντρο του κόσμου.


Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Τί γύρευε ο Ηρακλής στην Κελτική και την Αμερικανική Ήπειρο;

ηρακλης




























Ιστορικό πρόσωπο που έφτασε ώς τον Καναδά ήταν ο Ηρακλής της ελληνικής μυθολογίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ηλία Μαριολάκο.
Έφτασε χίλια χρόνια πριν από τον Μεγάλο Αλέξανδρο στον Ινδό ποταμό.

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Ο μύθος του Αγίου Δισκοπότηρου. Πώς η εκκλησία προσάρμοσε τον κέλτικο μύθο στα μέτρα της...

Ο μύθος του Αγίου Δισκοπότηρου





 Η αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου αποτελεί τον πιο διαδεδομένο μύθο της κέλτικης χριστιανικής παράδοσης. 

Το Άγιο Δισκοπότηρο, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ήταν το σκεύος που χρησιμοποίησε ο Χριστός κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου. Αυτό δόθηκε στον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, έναν από τους κρυφούς μαθητές του Ιησού. 

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Η σφραγισμένη πύλη της Αγιάς Σοφιάς: Μύθοι και θρύλοι για την Άλωση της Πόλης









Πάψετε το Χερουβικό, κι ας χαμηλώσουν τ’ Άγια γιατί είναι θέλημα Θεού, η Πόλη να τουρκέψη». «Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες». «Σώπασε, κυρά Δέσποινα, μην κλαις και μη δακρύζης, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι».

29 Μαΐου 1453: Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ! Η χιλιόχρονη αυτοκρατορία έπεσε. Ο θρύλος λέει ότι «ήτανε θέλημα Θεού». Από τότε το φρόνημα των Ελλήνων το κρατάνε ζωντανό ακριβώς αυτοί οι θρύλοι για την επανάκτησή της.
«Κάποτε η Αγιά Σοφιά θα λειτουργηθεί ξανά από τους χριστιανούς» λέει η παράδοση και ο μαρμαρωμένος βασιλιάς θα ξυπνήσει... «Πάλι με χρόνια με καιρούς...»

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Η δεύτερη γενοκτονία 270.000 Ελλήνων Εθνικών (κυρίως Κρητών) από τους «Βυζαντινούς» το 961 μ.Χ.



                
ανάγλυφο με την Κρητικιά ιέρεια της Αρτέμιδος Κλεαγέτη

  Καθ’ όλη την διάρκεια της χιλιετούς βυζαντινής αυτοκρατορίας η Κρήτη ήτο το κόκκινο πανί για τους βυζαντινούς κατακτητές. Γι’ αυτό την αιματοκύλησαν πολλές φορές.  
  Το 727 οι Κρητικοί όχι μόνον συμμετέχουν μαζί με όλους τους Έλληνες στην Μεγάλη Επανάσταση κατά των βυζαντινών, αλλά επιπλέον ετοιμάζουν πανστρατιά και επιτίθενται κατά της Κωνσταντινουπόλεως για να εκθρονίσουν [!!!] τον αυτοκράτορα
Λέοντα Γ’ τον Ίσαυρο.
  Αρχηγό τους είχαν έναν Κρητικό ονόματι Κοσμά, ο οποίος ήταν μεγαλοπρεπής, ωραίος και
 γενναίος. Και παραλίγο να κατάφερναν να κυριαρχήσουν σε όλη την Μεσόγειο, όπως αναφέρει
 στην «Ιστορία των Σφακίων» ο ηγούμενος Γρηγόριος Παπαδοπετράκης

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Λούης Τίκας: Ο Έλληνας που τα έβαλε με τους Ροκφέλερ !!




Ο Λούης Τίκας κατάφερε να ηγηθεί της μεγαλύτερης απεργίας στην ιστορία των ΗΠΑ που έμεινε στην ιστορία ως Σφαγή του Λάντλοου (Ludlow Massacre) και έλαβε χώρα το πρωινό της 20ης Απριλίου του 1914, καταλήγοντας στην άγρια δολοφονία του μεγάλου Κρητικού αγωνιστή στο Κολοράντο.

Οι Ροκφέλερ ήταν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα η ισχυρότερη οικογένεια της Αμερικής και ίσως ολόκληρου του κόσμου. Με καταγωγή από τη Γερμανία, ο πρόγονός τους Γιόχαν Πέτερ Ροκφέλερ μετανάστευσε στον (τότε) νέο κόσμο το 1723 και δεν το μετάνιωσε.H οικογένειά τους έκανε αμύθητη περιουσία με το πετρέλαιο και ακόμη και σήμερα έχουν τεράστια έσοδα από εκατοντάδες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Η περιγραφή του βομβαρδισμού του Παρθενώνος από τον Ρώσο πυροβολητή του Μοροζίνι, Χριστόφορο Ιβάνοβιτς.






 Ο Σπόν και ο Ουέλερ ήταν οι τελευταίοι Ευρωπαίοι που είδαν τον Παρθενώνα σχετικά ακέραιο. Μολονότι είχε υποστεί ποικίλες τροποποιήσεις, λόγω της μετατροπής του σε χριστιανική εκκλησία και κατόπιν της ενέγερσης ενός τζαμιού στο μέσον του, η εξωτερική του δομή είχε παραμείνει άθικτη, κάθώς φαίνεται απο την περιγραφή του Σπόν και τον εικονογραφημένο χάρτη του. 

Ιστορικότητα των Πομάκων της Θράκης

00019.jpg (39852 bytes)

Δεν είναι παραχάραξη της  ιστορίας μας όταν το υπουργείο Παιδείας σε καμμία βαθμίδα της εκπαιδεύσεως δεν διδάσκει την ελληνικότητα και την ιστορικότητα των Πομάκων της Θράκης [και της Βουλγαρίας] ότι είναι το αρχαίο Παιονικό φύλο των Αγριάνων ;

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Η ΕΠΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ


Η αναπαλαίωση του γραναζιού που ανακαλύφθηκε στην Όλβια το 2006 από την αρχαιολογική υπηρεσία, η οποία το τοποθέτησε χρονολογικά ανάμεσα στα τέλη του 3ου και τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. αποτέλεσε μια σημαντική έκπληξη: Τα δόντια παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη καμπύλη που τα κάνουν εξαιρετικά όμοια με τα μαθηματικώς τέλεια, σύγχρονα γρανάζια. Επίσης η ασυνήθιστη σύνθεση του κράματος (ορείχαλκος) ήταν αναπάντεχη. Τα γρανάζια παρόλο που κατασκευάστηκαν πριν από κάθε άλλο γνωστό σε μας μηχανισμό, είναι πολύ πιο ανεπτυγμένα επιστημονικά. Λαμβανομένης υπ' όψιν της τέλειας συμφωνίας μεταξύ των επιστημονικών τεκμηρίων και των ιστορικών, λογοτεχνικών και αρχαιολογικών συμπερασμάτων, δεν είναι παράτολμο να συμπεράνουμε ότι το "κομμάτι" της Όλβιας αποτελεί τμήμα του Πλανητάριου του Αρχιμήδη.

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Η αρχαία Κολχίδα

Η Αργοναυτική εκστρατεία
Τα αρχαία βασίλεια της Κολχίδας και της Ιβηρίας
Ο γνωστός απο την μυθολογία βασιλιάς της Κολχίδας ο Αιήτης ήταν γιός του θεού Ήλιου και της Περσηίδας αδελφός του Πέρση και της Κίρκης κατά τον Όμηρο σύζυγος της θεάς Εκάτηςμε την οποία απέκτησε πολλά τέκνα μεταξύ των οποίων την Μήδεια, την Χαλκιόπη και τονΆψυστο. Θεωρείται ένας βάρβαρος βασιλιάς πολύ διαδεδομένος σε περιστατικά της Ελληνικής μυθολογίας στην Αργοναυτική εκστρατεία, στον μύθο του Φρίξου και της Έλλης γνωστός για τις αιμοβόρες πράξεις τόσο τις δικές του όσο και για τις ακόμα μεγαλύτερες της κόρης του Μήδειας. Ο Φρίξος και η Έλλη διέφυγαν της θυσίας απο τον πατέρα τους Αθάμα ύστερα απο προτροπή της μητριάς τους Ινώς, η μητέρα τους Νεφέλη κατάφερε να βοηθήσει τα δύο αδέλφια να δραπετεύσουν πρίν γίνει η θυσία τους με ένα χρυσόμαλλο κριάρι, πετώντας πάνω απο τον Ελλήσποντο η Έλλη έπεσε και πνίγηκε στο πέλαγος το οποίο πήρε τελικά το όνομα της. Ο Φρίξος έφτασε στην Κολχίδα οπου βασίλευε ο Αιήτης, εκεί θυσίασε το κριάρι στον Δία αποσπώντας απο αυτό το χρυσό του δέρμα το οποίο χάρισε στον βασιλιά Αιήτη παίρνοντας σύζυγο την θυγατέρα του Χαλκιόπη
Αιήτης - απο αγγείο
Ο Αιήτης κρέμασε το χρυσόμαλλον δέρας σε ένα δέντρο βάζοντας ένα δράκο που δεν κοιμόταν ποτέ να το φυλάγει, την ίδια εποχή έφτασε ο μυθικός Ιάσονας στηνΙωλκό για να εκδικηθεί τον θείο του Πελία που είχε σφετεριστεί τον θρόνο και είχε σκοτώσει τον αδελφό τουΑίσονα πατέρα του Ιάσονα. Ο Ιάσονας πρίν φτάσει στον θείο του έχασε σε κάποιο ποτάμι το ένα του σανδάλι, ο Πελίας όταν τον είδε φοβήθηκε γιατί είχε πάρει χρησμό οτι θα χάσει τον θρόνο του απο έναν μονοσάνδαλο, τον έστειλε σε ακατόρθωτη αποστολή να φέρει πίσω το χρυσόμαλλο δέρας απο την Κολχίδα με υπόσχεση να του δώσει μετά τον θρόνο. Ο βασιλιάς Αιήτης είχε πολύ κακή φήμη ενός αιμοβόρου βασιλιά που θυσίαζε οποιονδήποτε ξένο έμπαινε στα εδάφη του, ο Ιάσονας για να πετύχει η αποστολή του αποφάσισε να οργανώσει μεγάλη πανελλαδική εκστρατεία για την Κολχίδα η οποία ονομάστηκε Αργοναυτική εκστρατεία, κατασκεύασε ένα πλοίο με εξαιρετικές ικανότητες την Αργώ με ξύλο απο τα Θεσσαλικά δάση. Στην εκστρατεία συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι επιφανείς νέοι της εποχής του απο τις μεγαλύτερες βασιλικές οικογένειες στον Ελληνικό χώρο όπως μεταγενέστερα δύο γενεές αργότερα στην Τρωική εκστρατεία, μεταξύ των Αργοναυτών συγκαταλέγονται:

  • Ιάσων ο αρχηγός της εκστρατείας
  • Αγκαίος ο μέγας της Τεγέας, γιός του Λυκούργου του Αλέου
  • Άδμητος, πρίγκηπας των Φερών
  • Άκαστος, γιός του βασιλιά Πελία
  • Αμφιάραος, ο μάντης απο το Άργος
  • Άργος των Θεσπιών, γιός του Φρίξου και κατασκευαστής της Αργούς
  • Αταλάντη, η παρθένος κυνηγός
  • Αυγείας, γιός του βασιλιά Φόρβαντα της Ηλείας
  • Βούτης των Αθηνών, ο μελισσοκόμος
  • Ηρακλής
  • Θησέας, βασιλιάς των Αθηνών
  • Εύφημος του Ταινάρου, ο κολυμβητής
  • Ίδας, γιός του Αφαρέως της Μεσσήνης
  • Λυγκέας ο παρατηρητής, γιός του Αφαρέως της Μεσσήνης
  • Ίφιτος αδελφός του βασιλιά των Μυκηνών Ευρυσθέα
  • Οι Διόσκουροι της Σπάρτης Κάστωρ και Πολυδεύκης
  • Κηφέας, γιός του Άλεου της Αρκαδίας
  • Λαέρτης, γιός του Ακρίσιου απο το Άργος
  • Μελάμπους της Πύλου, γιός του Ποσειδώνα
  • Μελέαγρος της Καλυδώνος
  • Ναύπλιος του Άργους, γιός του Ποσειδώνα
  • Ορφέας, ο ποιητής απο την Θράκη
  • Περικλύμενος της Πύλου, εγγονός του Ποειδώνα
  • Πηλέας ο Μυρμιδών, πατέρας του Αχιλλέα
  • Πολύφημος, γιός του Έλατου της Αρκαδίας
  • Τελαμώνας της Λοκρίδας, πατέρας του Αίαντα
  • Ύλας των Δρυόπων, ιπποκόμος του Ηρακλή
  • Φαληρεύς, ο Αθηναίος τοξότης
  • Φανός ο Κρητικός και Στάφυλος γιοί του Διονύσου

O Ιάσονας και ο βασιλιάς Αιήτης - απο
αγγείο
Πολλοί απο τους νέους που συμμετείχαν στην Αργοναυτική εκστρατεία ήταν πατεράδες ή παππούδες πολλών επιφανών Ελλήνων που συμμετείχαν αργότερα στα Τρωικά όπως φαίνεται απο τα ονόματα τους, κανένας απο τους Αργοναύτες δέν είναι μεγαλύτερος απο δύο γενεές σε σχέση με τους ήρωες τωνΤρωικών. Ο Αιήτης είχε πάρει χρησμό οτι θα πέθαινε άν έφευγε το χρυσόμαλλο δέρας απο την χώρα του ο χρησμός αυτός τον έκανε υπερβολικά σκληρό απέναντι στους ξένους, η Μήδεια αντέδρασε στην συμπεριφορά του πατέρα της ήρθε σε σύγκρουση μαζί του γι'αυτό φυλακίστηκε αλλά είχε δραπετεύσει απο την φυλακή την εποχή που ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες έφτασαν στην Κολχίδα. Η Μήδεια η οποία ήταν μάγισσα όταν είδε τον Ιάσονα τον ερωτεύθηκε με την πρώτη ματιά ρωτώντας τον για τον σκοπό της αποστολής του όταν τον έμαθε του υποσχέθηκε να τον βοηθήσει με τον όρο να την παντρευτεί και να την πάρει μαζί του στην Ελλάδα, ο Ιάσονας δέχθηκε. Ο Αιήτης ζήτησε απο τον Ιάσονα για να του παραδώσει το χρυσόμαλλο δέρας να οργώσει τα χωράφια με δύο ταύρους με χάλκινα πόδια που έβγαζαν φωτιές απο τα ρουθούνια τους, δώρο του θεού Ηφαίστου κάτι το ακατόρθωτο αλλά η Μήδεια του έδωσε μιά μαγική αλοιφή ώστε να μπορεί να είναι απρόσβλητος απο την φωτιά και απο τα όπλα για μιά ολόκληρη ημέρα. Ο Ιάσονας με αυτόν τον τρόπο δέν κάηκε απο τις φλόγες των ταύρων, απο τα δόντια των ταύρων που έσπειρε στο έδαφος φύτρωσαν οπλισμένοι πολεμιστές που επιτέθηκαν να τον σκοτώσουν αλλά ο Ιάσονας ύστερα απο συμβουλή της Μήδειας έριξε μιά πέτρα ανάμεσα τους για να αλληλοσκοτωθούν μεταξύ τους. Ο Αιήτης παρόλα αυτά όχι μόνο δέν κράτησε την υπόσχεση του αλλά επιχείρησε να κάψει την Αργώ και να σκοτώσει τους Αργοναύτες, ο Ιάσονας πάλι με την βοήθεια της Μήδειας αποκοίμισε τον δράκο που φύλαγε το χρυσόμαλλο δέρας και στην συνέχεια δραπέτευσε με το πλοίο παίρνοντας μαζί του το δέρας και την μάγισσα Μήδεια. Οι δραπέτες Αργοναύτες καταδιώχθηκαν απο τον Αιήτη αλλά η Μήδεια έσφαξε τον μικρό της αδελφό Άψυρτο, τον κομμάτιασε και έριξε τα κομμάτια του στην θάλασσα με αυτόν τον τρόπο ο Αιήτης καθυστέρησε την καταδίωξη για να προλάβει να μαζέψει απο την θάλασσα τα κομμάτια του σκοτωμένου γιού του. Αργότερα ο Αιήτης έχασε τον θρόνο της Κολχίδας απο τον αδελφό του Πέρση αλλά ο Μήδειος γιός της Μήδειας και του Ιάσονα έφτασε στην Κολχίδα αποκαθιστώντας τον παππού του στον θρόνο έτσι ο χρησμός δέν επαληθεύτηκε.


Ο Ιάσονας μετά τα Αργοναυτικά
Ο Ιάσονας και ο Πελίας - απο αρχαίο αγγείο
Ο Ιάσονας επέστρεψε στην Ιωλκό φέρνοντας στον θείο του βασιλιά Πελία το θρυλικό χρυσόμαλλο δέρας για να του παραδώσει την βασιλεία όπως του υποσχέθηκε οι παραδόσεις διχάζονται, η επικρατέστερη λέει οτι ο Ιάσονας ανέλαβε την βασιλεία αλλά ήταν πολύ κουρασμένος και αποσύρθηκε, ο πρώτος γιός που απέκτησε με την Μήδεια ήταν ο Μήδος. Μιά παράδοση λέει οτι ο Ιάσονας ήθελε να σκοτώσει τον Πελία για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του η Μήδεια όταν έμαθε τις προθέσεις του συζύγου της επινόησε ένα σατανικό σχέδιο : έσφαξε μπροστά στις κόρες του Πελία ένα κριάρι, το κομμάτιασε, και ύστερα απο μάγια έβγαλε απο την κατσαρόλα ένα ζωντανό αρνάκι με αυτόν τον τρόπο έπεισε τις κόρες του Πελία να σφάξουν τον πατέρα τους για να γίνει νέος. Οι αφελείς κόρες του Πελία έκαναν το ίδιο στον πατέρα τους τον έσφαξαν, τον μαγείρεψαν αλλά αυτός δέν ξαναζωντάνεψε, ο Άκαστοςγιός του Πελία πήρε τον θρόνο εξορίζοντας τον Ιάσονα και την Μήδεια στην Κόρινθο.
Ο Ιάσονας δαμάζει τον ταύρο με την βοήθεια της Μήδειας
Στην Κόρινθο ο Ιάσονας και η Μήδεια έζησαν αφανώς άλλα 10 χρόνια περίπου απέκτησαν και άλλα παιδιά αλλά στην συνέχεια ο Ιάσονας αδιαφορώντας για την Μήδεια ερωτεύθηκε την Γλαύκη μικρότερη κόρη του βασιλιά της ΚορίνθουΚρέοντα. Η Μήδεια αντέδρασε σκληρά γνώριζε οτι άν την εγκατέλειπε ο Ιάσονας θα έμενε έκθετη δέν θα μπορούσε να σταθεί πουθενά, δέν θα μπορούσε να πάει ούτε στον πατέρα της στην Κολχίδα επειδή την αναζητούσε να την σκοτώσει για να την τιμωρήσει για τον φόνο του Αψύρτου προσπάθησε αρχικά με ικεσίες να πείσει τον Ιάσονα να παραμείνει πιστός στον γάμο τους. Όταν αποδείχθηκαν μάταιες ενώ ο Ιάσονας ήταν έτοιμος να ξαναπαντρευτεί την Γλαύκη έστειλε στην νύφη γαμήλιο δώρο έναν μαγικό χιτώνα τον οποίο όταν τον φόρεσε πήρε φωτιά και κάηκε ζωντανή, την ίδια ώρα σκότωσε δύο απο τα παιδιά της με τον Ιάσωνα αυτό έκανε το όνομα της στην ιστορία συνώνυμο με αυτό της μητέρας που σκοτώνει τα παιδιά της. Ο Ιάσονας οργίστηκε άσχημα αλλά ο παππούς της Μήδειας ο θεός Ήλιος την πήρε μαζί του στους ουρανούς με ένα μαγικό άρμα, απο τότε η Μήδεια οριστικά εξαφανίστηκε. Στην Ιωλκό εν τω μεταξύ βασίλευε ο Άκαστος γιός του Πελία ξάδελφος του Ιάσονα ο οποίος είχε εξορίσει τον Ιάσονα και την Μήδεια απο την πόλη λόγω του θανάτου του πατέρα του, ο Άκαστος φιλοξένησε τον Πηλέα απο την Φθία πατέρα του Τρωικού Αχιλλέα που κατέφυγε στην Θεσσαλική πόλη μετά απο τον εξ'αμελείας φόνο του πεθερού του στο κυνήγι του Καλυδωνίου κάπρου.
Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας
Τον Πηλέα ερωτεύθηκε σφοδρά η σύζυγος του Άκαστου Αστυδάμεια αλλά ο φιλοξενούμενος απέρριψε τον έρωτα της, η Αστυδάμεια για να εκδικηθεί τον Πηλέα τον κατηγόρησε στον σύζυγο της οτι αποπειράθηκε να την βιάσει. Ο Άκαστος επειδή ως φιλοξενούμενο δέν ήθελε να τον σκοτώσει ο ίδιος τον άφησε άοπλο στα βουνά για να τον κατασπαράξουν τα θηρία αλλά ο Πηλέας τελικά σώθηκε μετά απο επέμβαση του κένταυρου Χείρωνα, στην συνέχεια συμμαχώντας με τον εξόριστο Ιάσονα μετά τις περιπέτειες του με την Μήδεια και τουςΔιόσκορους σκότωσε τον Άκαστο και διαμέλισε την Αστυδάμεια. Η τύχη του Ιάσονα αμφισβητείται στην συνέχεια σύμφωνα με μερικές πηγές ο Ιάσονας επανήλθε στον θρόνο της Ιωλκού παραμένοντας βασιλιάς ώς το τέλος της ζωής του, σύμφωνα με άλλες πηγές η Ιωλκός καταστράφηκε απο τον Πελία και τον Ιάσονα χωρίς να υπάρξει επόμενος βασιλιάς.
Η Ιωλκός βρισκόταν στην περιοχή του σύγχρονου οικισμού του Διμινί 2 Κm δυτικά του Βόλου, οι αρχαιολόγοι βρήκαν δείγματα οικισμού στην περιοχή απο το 7000 π.χ. το 1886 οι αρχαιολόγοι Lolling και Wolters ανακάλυψαν Μυκηναικό τάφο απο την 2η χιλιετία π.χ. τοΛαμιόσπιτο στο Καζανάκι Βόλου (περιφερειακή Οδό) απο τον 15ο αιώνα π.χ. τότε που κτίσθηκε η πόλη με τα Μυκηναικά ανάκτορα.  Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν την πενταετία 1901 - 1905 απο τους αρχαιολόγους Βαλέριο Στάη και Χρήστο Τούντα ανακάλυψαν οικισμό με οχυρωμένη ακρόπολη έδρα βασιλείου, κατοικίες και τάφους, ο οικισμός άκμασε μεταξύ 15ου - 12ου αιώνα π.χ. Τα σύγχρονα χρόνια οι ανασκαφές συνεχίστηκαν το 1977 απο τον σπουδαίο αρχαιολόγο Γιώργο Χουρμουζιάδη, το 2001 οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φώς το μεγάλο ανακτορικό συγκρότημα της πόλης (15ος - 12ος αιώνας π.χ.) μέσα σε αυτό βρέθηκαν εγχάρακτα όστρακα με επιγραφές της Γραμμικής Β' της γνωστής γραφής στον Ελληνικό χώρο της Μυκηναϊκής περιόδου την 2η χιλιετία π.χ.. Μεταξύ των άλλων ευρημάτων ήταν ο μεγαλοπρεπής ναός της Ιωλκείας Αρτέμιδος με τα υλικά του χτίστηκαν αργότερα χριστιανικοί ναοί, νοτιότερα στην περιοχή της Νέας Αγχιάλου υπήρχε ο αρχαίος οικισμός Παγασαί το λιμάνι της Ιωλκού οπου ο Ιάσονας ναυπήγησε την  Αργώ σαλπάροντας με τους άντρες του για την Κολχίδα. 
Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας
Η Ιωλκός φαίνεται να είχε καταστραφεί απο φωτιά γύρω στο 1200 π.χ. έναν αιώνα περίπου μετά την εποχή του Ιάσονα (13ος - 14ος αιώνας π.χ.) αλλά εξακολουθούσε να κατοικείται την κλασσική περίοδο ώς τον 2ο αιώνα π.χ. τα νεώτερα χρόνια οι κάτοικοι μετακινήθηκαν στην γειτονική Δημητριάδα. Ο Ιάσονας είναι ο σημαντικότερος βασιλιάς της εποχής των Αιολέων στην Θεσσαλία άν λάβουμε υπόψη μας οτι ο πατέρας τουΑίσονας ήταν γιός του Κρηθέα και αυτός με την σειρά του ήταν γιός του ίδιου του γενάρχη Αίολου. Οι ανασκαφές έδειξαν οτι οι κάτοικοι της πόλης την 2η - 3η χιλιετία π.χ. ήταν Μινύες, σύμφωνα με ιστορικές πηγές ήταν η κοιτίδα των Μινύων πρίν εγκατασταθούν στον Ορχομενό Βοιωτίας και η ιδιαίτερη πατρίδα του ίδιου του γενάρχη τους Μινύα. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος λέει οτι ο γενάρχης Μινύας καταγόταν απο την Ιωλκό της Θεσσαλίας "την γαρ Ιωλκόν Μινύαι ώκουν, ώς φησι Σιμωνίδης εν Συμμίκτοις", ο Διόδωρος ο Σικελιώτηςαντίστοιχα λέει την Ιωλκό πόλη των Μινύων "Μινύα πόλις Θετταλίας, ή πρότερον Αλμωνίας".


Oι Κασκά των Χετταίων ήταν οι κάτοικοι της Κολχίδας
Η κοιλάδα του ποταμού Φάση στην Γεωργία
Οι αρχαίοι Κόλχες του Αιήτη ταυτίζονται με την ορεινή βαρβαρική φυλή των Κασκά που παρενοχλούσε συνεχώς τους Χετταίους στα βόρεια του βασιλείου τους στα Ποντιακά όρη, ήταν τόσο μαχητικοί που οι Χετταίοι δέν κατάφεραν να επεκτείνουν ποτέ το βασίλειο τους ώς τις ακτές του Πόντου. Στην καταγωγή ήταν συγγενείς με τους πρωτοχετταίους απο την 4η χιλιετία π.χ., μετά την εγκατάσταση των νεοχετταίων και την δημιουργία του βασιλείου τους οι Κασκά αποτελούσαν απο νωρίς εμπόδιο για την εξάπλωση του στα βόρεια. Πρώτη φορά ηττήθηκαν απο τον Χετταίο βασιλιά Τανταλίγια τον 1ο (1400 π.χ.) με αποτέλεσμα ο Τανταλίγια να ισχυροποιήσει σημαντικά το βασίλειο του, με τον διάδοχο του Αρνουβάλντα τον 1ο (1400 - 1375 π.χ.) οι Χετταίοι εξασθένησαν σημαντικά με αποτέλεσμα οι Κάσκα να ξεκινήσουν ληστρικές επιδρομές η μεγαλύτερη τότε κατάκτηση τους ήταν η ιερή πόλη του θεού των καιρικών φαινομένωνΝεβίλ. Την εποχή του Τανταλίγια του 2ου (1360 - 1344) οι ακρίδες κατέστρεψαν τα σιτηρά τους ξέσπασε πείνα με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν στους εξασθενημένους Χετταίους, συμμάχησαν με μιά άλλη ληστρική φυλή τους Ισούβα έκαψαν την Χαττούσα και κατέλαβαν την συμπρωτεύουσα των ΧετταίωνΤαπινόβα
Χρυσό κόσμημα απο την Κολχίδα
Το βασίλειο των Χετταίων φαινόταν προσωρινά να πλησιάζει στο τέλος του όπως φαινόταν απο τις επιστολές Αμάρνα που σώθηκαν απο τον φαραώ της Αιγύπτου Αμένοφις τον 3ο στον βασιλιά της Αρζάβα, ο φαραώ μιλούσε με θαυμασμό για τους μαχητικούς Κασκά ζητώντας κάποιους απο αυτούς για μισθοφόρους του. Οι Χετταίοι τελικά σώθηκαν χάρη στην αποφασιστικότητα που έδειξε ο βασιλιάς Τανταλίγια ο 2ος στα τελευταία χρόνια της βασιλείας του και ο μικρότερος γιός του Σουπιλουλιούμας (1344 - 1322 π.χ.). Ο Σουπιλουλιούμας ανέκτησε όλες τις περιοχές μετά απο σκληρούς αγώνες υπέταξε οριστικά τους Κασκά περιορίζοντας τους Κασκά στα Ποντιακά όρη αλλά ο κίνδυνος εμφανίστηκε ξανά τα τελευταία χρόνια του Σουπιλουλιούμας. Το 1322 π.χ. μεγάλη επιδημία πανούκλας θέρισε τους Χετταίους με αποτέλεσμα να πεθάνουν απο αυτή μέσα σε έναν χρόνο ο ίδιος ο Σουπιλουλιούμας, ο μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του Αρνουβάλντα ο 2ος που τον διαδέχθηκε και ο στρατηγός των Χετταίων Χανούτι που είχε αναλάβει τον πόλεμο κατά των Κάσκα. Οι Κασκά εκμεταλλεύτηκαν τον πανικό που επικρατούσε στους Χετταίους λόγω της πανούκλας για να οργανωθούν για πρώτη και τελευταία φορά σε βασίλειο με τον στρατηγό Πιχινίτι (Pihhinity)λεηλατώντας συνέχεια τους Χετταίους. Την ίδια εποχή υπήρχε εκτεταμένος εποικισμός των κατοίκων του Ελληνικού χώρου σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο και την Ασία, οι Αχαιοί/Αχιγιάβα είχαν δημιουργήσει ανεξάρτητο βασίλειο στην Μικρά Ασία με πρωτεύουσα την Μίλητο απο το 1400 π.χ. σύμφωνα με τα έγγραφα των Χετταίων ενώ είχαν καταλάβει και την Αλασίγια/Κύπρο
Χρυσό κόσμημα απο την Κολχίδα
Την ίδια εποχή πραγματοποιήθηκαν εξερευνητικές επιχειρήσεις απο τις Παγασές Μαγνησίαςστην Μαύρη θάλασσα με στόχο την αναζήτηση χρυσού στην ανατολική πλευρά του Ευξείνου Πόντου στην περιοχή της Γεωργίας οπου υπήρχαν πλούσια κοιτάσματα στον ποταμό Φάσι. Τα γεγονότα αποδεικνύουν οτι υπήρξαν ισχυρές συγκρούσεις μεταξύ των Θεσσαλών και των ληστρικών Κασκά στις Ποντιακές ακτές του Ευξείνου Πόντου αλλά οι Θεσσαλοί κατάφεραν να πετύχουν τον σκοπό της αποστολής τους δηλαδή την μεταφορά του χρυσού. Άν κρίνουμε οτι τα Τρωικά έγιναν γύρω στο 1250/1200 π.χ. και τα Αργοναυτικά του Ιάσωνα έγιναν περίπου δύο γενιές πρίν δηλαδή το 1300 π.χ. τότε που οι Κάσκα έφτασαν στο μέγιστο της ισχύος τους μπορούμε να υποθέσουμε οτι ο Αιήτης ίσως να ήταν ο ίδιος ο στρατηγός Πιχινίτι. Στην περιοχή της Μαγνησίας την ίδια εποχή υπήρχε μεγάλη έξαρση στην επεξεργασία των μετάλλων, έχουν βρεθεί περίπου 30 μεταλλευτικές περιοχές απο το Πήλιο ώς την Αγχίαλο οπου γινόταν η επεξεργασία χαλκού, μολύβδου και σιδήρου, στην περιοχή Ξουρίχτι βρέθηκε υπόγειο μεταλλείο μήκους 100 m. Τα δείγματα χρυσού που βρέθηκαν στον Μυκηναικό τάφο στο Καζανάκι του Βόλου είναι διαφορετικής μορφής σε σχέση με τα αντίστοιχα δείγματα χρυσού που βρέθηκαν στους Μυκηναικούς τάφους της Αργολίδας την ίδια εποχή, τα δείγματα χρυσού απο το Καζανάκι αποδεικνύουν οτι ο χρυσός παραγόταν απο σβόλους ή χρυσές ψηφίδες. Η διευθύντρια τουΑρχαιολογικού Ινστιτούτου Θεσσαλικών Σπουδών Βασιλική Αδρύμη- Σισμάνη που έκανε τις ανασκαφές έστειλε τα δείγματα σε έρευνα σε Παρισινά εργαστήρια που απέδειξαν οτι ο χρυσός ήταν ποταμίσιος ίδιας ποιότητας χρυσού με αυτόν που συναντάμε στα ποτάμια της Γεωργίας ένα απο τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο που συλλέγεται ποταμίσιος χρυσός. Οι Μυκηναίοι της Πελοποννήσου αντίθετα δέν ασχολήθηκαν με τα ταξίδια σε εκείνη την μακρινή περιοχή, όπως δείχνουν τα δείγματα στους τάφους τους ο χρυσός των Πελοποννησίων προερχόταν απο το εμπόριο με την Ασσυρία και την Αίγυπτο.  Οι Χετταίοι δέν κρατούσαν στα αρχεία τους τις συγκρούσεις λαών στα βόρεια στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου επειδή λόγω των Κάσκα δέν είχαν πρόσβαση γι'αυτό δέν έχει βρεθεί στα αρχεία τους τίποτα το σχετικό με τους πολέμους των Θεσσαλών στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου. Ο βασιλιάς Μουρσίλις ο 2ος (1322 - 1295 π.χ.) τους αντιμετώπισε αποφασιστικά μετά απο το πέρασμα της επιδημίας τους συνέτριψε, οι δύο στρατηγοί των Κάσκα Παζάνας (Pazzanas) και Νιννυτάς (Nynnutas) ζήτησαν άσυλο στην αυλή του βασιλιά της Αρζάβα Ούχα - Ζίτι αργότερα δραπέτευσαν για να οργανώσουν νέα επίθεση αλλά δολοφονήθηκαν. Ο στρατηγός - βασιλιάς των Κασκά Πιχινίτι μεταφέρθηκε αιχμάλωτος απο τον Μουρσίλις τον 2ο στην Χαττούσα το νεοσύστατο κράτος των Κασκά διαλύθηκε και ο κίνδυνος πάλι πέρασε προσωρινά. Την εποχή του Μουβαταλί του 2ου μεγαλύτερου γιού και διαδόχου του Μουρσιλίς οι Κασκά λεηλάτησαν ξανά την Χαττούσα, ο Μουβαταλί αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη για να εγκατασταθεί στην νέα του πρωτεύουσα Ταραντάσσα που βρισκόταν στα νότια σύνορα του βασιλείου μακριά απο τον κίνδυνο των επιδρομών τους. 
Χρυσός θησαυρός απο τάφους στην Κολχίδα
Στην Χαττούσα ο Μουβαταλί άφησε κυβερνήτη τον μικρότερο αδελφό του Χατουσίλις για να αντιμετωπίσει τους Κασκά, Ο ικανότατος Χατουσίλις ο στρατηγός στην μάχη του Κάδιξ με τους Αιγυπτίους συνέτριψε τους Κασκά ανακτώντας απο τους Χετταίους όλες τις περιοχές ακόμα και την παλιά πρωτεύουσα Ταπινόβα. Οι Χετταίοι αμέσως μετά τον θάνατο του Μουβαταλί εγκαταστάθηκαν ξανά στην Χαττούσα ενώ οι Κασκά μετά τον Χατουίλις τον 3ο δέν τόλμησαν να επιχειρήσουν νέες επιδρομές, μόνο τα τελευταία χρόνια της ιστορίας των Χετταίων την εποχή του Σουπιλουλιούμας του 2ου εγγονού του Χατουσίλις του 3ου βοήθησαν τους λαούς της θάλασσας να καταστρέψουν τους Χετταίους. Μετά την εξόντωση των Χετταίων προχώρησαν ανατολικότερα στην περιοχή της Καππαδοκίας εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τον Ασσύριο βασιλιά Τιγκλάθ - Πιλεσέρ τον 1ο που τους συνέτριψε απο τότε έγιναν υποτελείς των Ασσυρίων. Σύμφωνα με τα Ασσυριακά αρχεία το μεγαλύτερο τμήμα τους μετανάστευσε στις ανατολικές ακτές του Ευξείνου Πόντου στην περιοχή της σημερινής Γεωργίας όπου δημιούργησαν αργότερα ανεξάρτητο βασίλειο οι Ουρουρτιανοί τους έλεγαν Qulhi και οι Έλληνες Colchi (Κολχί ή Κόλχες). Τα ονόματα τους όπως παρατηρούμε στον αντίστοιχο Ελληνικό λαό (Πέρσης, Μήδεια, Μήδειος) αποδεικνύουν οτι ο λαός αυτός πιθανότατα έχει πολλές κοινές σχέσεις καταγωγής με τους προγόνους των Περσών.

Η αρχαία Κολχίδα
Άποψη του ποταμού Ριόνι
Η περιοχή της Γεωργίας ήταν απο την εποχή των Χετταίων τμήμα της επιρροής των Κασκάαλλά εκεί εγκαταστάθηκαν οριστικά μετά την ήττα τους απο τον Ασσύριο βασιλιά Τιγκλάθ Πιλεσέρ τον 1ο και την κατάληψη ολόκληρης της Τουρκίας απο τους Ασσυρίους. Στην κλασσική αρχαιότητα εμφανίζονται δύο βασίλεια το βασίλειο της Κολχίδας στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου στην θέση της σημερινής Γεωργίας και της Ιβηρίας στα ανατολικά οι τοπικές πηγές συμφωνούν οτι η εγκατάσταση τους έγινε το 1200 π.χ.  Τα αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν εκτεταμένης μορφής μεταλλουργία και κατεργασία χρυσού απο τον 7ο αιώνα π.χ. όπως αποδεικνύουν τα διάφορα είδη τέχνης που χρονολογούνται εκείνη την εποχή απο χρυσό, τον 4ο αιώνα π.χ. τα δύο βασίλεια ενώθηκαν στο ευρύ βασίλειο της Γεωργίας. Η πρωτεύουσα του βασιλείου βρισκόταν στην θέση της σημερινής πόλης Ποτί στην συμβολή του ποταμού Ριονί με την Μαύρη Θάλασσα πληθυσμού σήμερα περίπου 50.000 κατοίκων, ο ποταμός Ριόνι λεγόταν Φασί απο τους αρχαίους Έλληνες γι'αυτό ονομάστηκε απο τους ιστορικούς Φασί ο αντίστοιχος αρχαίος μεγάλος οικισμός, η πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου της Γεωργίας. H δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του αρχαίου βασιλείου της Γεωργίας ήταν η Κουταίσι (Kutaisi) στην πεδιάδα του ποταμού Φαρί στο εσωτερικό της ενδοχώρας, περίπου 80 km ανατολικότερα της Ποτί η οποία είναι ακόμα και σήμερα η δεύτερη πόλη του κράτους της Γεωργίας με 200.000 περίπου κατοίκους. 
Μπρούτζινος ανδριάντας
απο την Κολχίδα
Ελληνιστικής περιόδου
Η Κουταίσι είναι η πιό πανάρχαια πόλη της περιοχής, υπήρχε απο την εποχή των Χετταίων γι'αυτό σύμφωνα με τις Ελληνικές παραδόσεις ήταν η έδρα και τα ανάκτορα του ίδιου του μυθικού βασιλιά Αιήτη, ήταν πρωτεύουσα της Γεωργίας τα μεταχριστιανικά χρόνια μέχρι την εποχή που ο Δαυίδ ο 4ος μετέφερε την πρωτεύουσα του βασιλείου του στην Τιφλίδα. Ο ποταμός Ριονί ή Φασί είχε πάντοτε ακόμα και σήμερα μεγάλες ποσότητες χρυσού το 1946 γεωλόγοι απο την Γεωργική Ακαδημία Επιστημών ανακάλυψαν οτι κάθε τόνος απο την άμμο του ποταμού περιέχει περίπου 5,3 gr χρυσό, οι αρχαίοι Έλληνες τον έλεγαν χρυσοφόρο. Ο αρχαίος Έλληνας περιηγητής Στράβων (64 π.χ. - 23 μ.χ.) έγραψε οτι οι γύρω χείμαρροι μετέφεραν χρυσό στο ποτάμι Φασί τον οποίο συνέλεγαν οι κάτοικοι με την βοήθεια δερμάτων απο πρόβατα, οι ενέργειες αυτές ήταν η αιτία να δημιουργηθεί απο τους Έλληνες ο μύθος του χρυσόμαλλου δέρατος.  Ο Ρωμαίος ιστορικός Αππιανός (95 - 165 μ.χ.) έγραψε αντίστοιχα οτι ο χρυσός υπήρχε σε τόσο μεγάλη ποσότητα που φαινόταν μέσα στο ποτάμι, οι κάτοικοι έριχναν μέσα στο ποτάμι δέρματα απο γδαρμένα πρόβατα που συνέλεγαν το πολύτιμο μέταλλο. Τα δείγματα χρυσού που βρέθηκαν στον Μυκηναϊκό τάφο στο Καζανάκι του Βόλου (15ος αιώνα π.χ.) αποδείχθηκε οτι προέρχονται απο συλλεγμένη ποταμίσια σκόνη χρυσού ίδιας ποιότητας με τον χρυσό που ρέει στον ποταμό Φάση. Οι αρχαιολόγοι εργάστηκαν σκληρά τα τελευταία 100 χρόνια αλλά μόνο το 1/3 της ευρύτερης περιοχής κατάφεραν να ερευνήσουν στην πόλη του Ποτί βρήκαν έντονη κατοίκηση απο το 1000 π.χ. χωρίς κανένα κενό, τα ευρήματα τους τα χώρισαν σε 4 στάδια :


  • Το παλιότερο στάδιο απο τον 8ο - 6ο αιώνα π.χ. τότε ζούσαν οι αυθεντικοί Κόλχες οι απόγονοι των Καλκά, τα ευρήματα εκείνης της εποχής είναι λίγα και έχουν υποστεί μεγάλη φθορά, τότε βρέθηκε ένας μεγάλος λατρευτικός χώρος με πήλινα ζωώδη αγαλματίδια. Οι Κόλχες υπερείχαν σε όλους τους γειτονικούς λαούς λόγω μεγάλης ευφορίας της γής τους, η ύπαρξη χρυσού επιβεβαιώθηκε απο τα περίτεχνα χρυσά κοσμήματα των ανασκαφών τα οποία χρονολογούνται απο εκείνη την εποχή.
  • Η δεύτερη περίοδος απο τον 6ο - 4ο αιώνα π.χ. τότε (γύρω στο 600 π.χ.) έγινε ο μεγάλος Ελληνικός εποικισμός απο την Μικρασιατική Μίλητο με αρχηγό τον Θεμισταγόρα.εκείνη την εποχή βρέθηκαν νέοι τύποι περίτεχνης Ελληνικής κεραμικής, αγγεία που χρησίμευαν για την αποθήκευση και την μεταφορά των προϊόντων. Οι ανασκαφές απέδειξαν οτι την ίδια εποχή οι κάτοικοι ασχολούνταν εκτεταμένα με την συλλογή μελιού και την παραγωγή του κρασιού. τους τάφους βρέθηκαν πλούσια ευρήματα, χρυσά κοσμήματα, μπρούτζινα αγαλματίδια και πολλά αγγεία με όλους τους τύπους κεραμικής. Στην περιοχή της κοιλάδας του ποταμού Φασί ζούσε η αριστοκρατία με τους πλουσιότερους κατοίκους του βασιλείου οι φτωχοί αντίθετα ζούσαν μακριά απο την πρωτεύουσα σε απομονωμένες ορεινές περιοχές.

Χρυσό κόσμημα απο την Κολχίδα
  • Η τρίτη περίοδος απο τον 4ο ώς τον 2ο αιώνα π.χ. αποτελεί την καθαρά Ελληνιστική περίοδο μετά την κατάκτηση της Ασίας απο τον Μέγα Αλέξανδρο, την περίοδο αυτή τα ευρήματα δείχνουν οτι η Φασί/Ποτί είναι καθαρά Ελληνική πόλη. Η αρχιτεκτονική αυτής της περιόδου ήταν Ελληνική με επιρροές απο πολλές περιοχές της Μικράς Ασίας όπως την Σινώπη και την Καππαδοκία, βρέθηκαν πολλοί ναοί, ιερά και ισχυρά τείχη.
  • Η τέταρτη περίοδος απο τον 2ο ώς τον 1ο αιώνα π.χ. αποτελεί την μεταγενέστερη Ελληνική περίοδο πρίν την καταστροφή της αρχαίας πόλης τα σπίτια αυτή την περίοδο ήταν πολυτελείς επαύλεις με πλούσια διακόσμηση και μπρούτζινους ανδριάντες κατασκευασμένους απο Έλληνες τεχνίτες.


Νεώτερη ιστορία της Γεωργίας
Η Γεωργία σήμερα
Η Ρωμαική αυτοκρατορία ολοκλήρωσε την κατάκτηση του Καυκάσου το 66 π.χ. απο τότε η Γεωργία αποτελούσε υποτελές κρατίδιο στην Ρώμη με σχετική ανεξαρτησία, ο χριστιανισμός καθιερώθηκε επίσημη θρησκεία του βασιλείου (337 μ.χ.) απο τον βασιλιά Μιριάμ τον 3ο. Τους επόμενους 7 αιώνες η Γεωργία σημείωσε σημαντική αύξηση των γραμμάτων και των τεχνών με βάση τον χριστιανισμό και τις άριστες σχέσεις με το Βυζάντιο αλλά έριδες μεταξύ των φεουδαρχών είχαν ως αποτέλεσμα την εξασθένηση του βασιλείου και την διάσπαση του σε τοπικά φεουδάτα. Τους επόμενους δύο αιώνες η περιοχή της Γεωργίας μετετράπη σε πεδίο μαχών ανάμεσα στους Βυζαντινούς και τους Πέρσες, οι Άραβες εκμεταλλεύτηκαν το χάος καταλαμβάνοντας μεγάλο τμήμα της Γεωργίας τον 7ο αιώνα μ.χ. αλλά δέν κατάφεραν να υποτάξουν ολόκληρη την χώρα. Το 813 ο πρίγκηπας Ασότ ο 1ος έγινε ο γενάρχης της δυναστείας των Μπαγκρατιδών, η Γεωργία παρέμεινε ένα άναρχο συνοθύλευμα απο φέουδα ως τον 11ο αιώνα, τότε έγινε ισχυρό βασίλειο με τον Μπαγκράτ τον 3ο (Bagrat III) (1027-1072) απόγονο του Ασότ. Το βασίλειο της Γεωργίας έφτασε στο αποκορύφωμα της ισχύος τους επόμενους δύο αιώνες (12ος - 13ος αιώνας) με την δυναστεία των Μπαγκρατιδών, τότε κυριάρχησαν οι δύο μεγαλύτεροι βασιλείς που έφεραν στην χώρα την μεγαλύτερη ανάπτυξη στην ιστορία της : Ο Δαυίδ ο 4ος ο κτίστης και η βασίλισσα Θαμάρ. Την εποχή εκείνη δημιουργήθηκε στην Γεωργία μιά πρώιμη μορφή αναγέννησης που προηγήθηκε της Ευρωπαικής τον 15ο - 16ο αιώνα με έξαρση της επικής μυθολογίας, της ρομαντικής ποίησης, του ιπποτισμού, της φιλοσοφίας, της μελέτης των αρχαίων Ελλήνων και της θρησκευτικής ανεξαρτησίας με μεγάλα τεχνικά έργα, ιδρύματα, μέγαρα και καθεδρικούς ναούς, οι σπουδαιότεροι βασιλιάδες εκείνης της περιόδου ήταν :


Γεώργιος ο 2ος της Γεωργίας
  • Γεώργιος ο 2ος της Γεωργίας (1054 - 1112) βασιλιάς της Γεωργίας (1072 - 1089) γιός και διάδοχος του βασιλιά της Γεωργίας Μπαγκράτ του 4ου πατέρας του βασιλιά Δαυίδ του 4ου του μέγιστου των Γεωργιανών βασιλέων, κύριο χαρακτηριστικό της βασιλείας του ήταν η επίθεση που δέχτηκε απο τους Σελτζούκους Τούρκους  την εποχή που εισέβαλαν στα Βυζαντινά εδάφη. Τότε ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ρωμανός ο 4ος Διογένηςσυνετρίβη απο τους Σελτζούκους στην μάχη του Ματζικέρτ (1071) γεγονός που στάθηκε η αφετηρία για την Τουρκική κυριαρχία στην Ασία. Μεσαιωνικό έγγραφο της Γεωργίας αναφέρει για την "η Μεγάλη Τουρκική Εισβολή " οπου επαρχίες της χώρας αποδεκατίστηκαν, ο βασιλιάς Γεώργιος εκλιπαρώντας την ειρήνη δέχτηκε να γίνει υποτελής βασιλιάς του σουλτάνου των Σελτζούκων Μαλίκ - Σάχ του 1ου (1083) οι ευγενείς της χώρας αντιδρώντας κήρυξαν την ανεξαρτησία τους απο την τοπική εξουσία. Το 1089 ο Γεώργιος ο 2ος ύστερα απο μεγάλες πιέσεις των ευγενών αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπέρ του 16χρονου γιού του Δαυίδ,


Δαυίδ ο 4ος ο κτίστης της Γεωργίας
  • Δαυίδ ο 4ος ο κτίστης (1073 - 1125) βασιλιάς της Γεωργίας (1089 - 1125) γιός και διάδοχος του βασιλιά Γεωργίου 2ου (1054 - 1112) ο Δαυίδ ικανότατος απο την παιδική του ηλικία έβαλε αμέσως στόχο την ανασυγκρότηση της Γεωργίας και την εκδίωξη των κατακτητών Σελτζούκων. Αρχικά έλυσε τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί με τις εξεγέρσεις των ευγενών στην συνέχεια ανασυγκρότησε τον Γεωργιανό στρατό με την προσθήκη ανδρών απο τις σκληρές πολεμικές φυλές του βορείου Καυκάσου, συγκέντρωσε 56000 στρατιώτες με τους οποίους άρχισε να λεηλατεί τις περιοχές των Σελτζούκων. Το 1121 ο σουλτάνος των ΣελτζούκωνΜαχμούτ Μωχάμετ (1118 - 1131) κήρυξε ιερό πόλεμο κατά της Γεωργίας συσπειρώνοντας το σύνολο του μουσουλμανικού πληθυσμού σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές κατάφερε να συγκεντρώσει γύρω στους 400.000 άνδρες. Ο βασιλιάς της Γεωργίας Δαυίδ ο 4ος παρά την μεγάλη αριθμητική του μειοψηφία νίκησε τις πολυάριθμες μουσουλμανικές δυνάμεις στην μάχη του Ντίντγκορι (1121)ελευθερώνοντας ολόκληρη την Γεωργία, μετέφερε τότε την πρωτεύουσα του βασιλείου του απο τοΚουταίσι στην Τιφλίδα 250 Km εσωτερικά απο την θάλασσα, απο τότε η Τιφλίδα παραμένει μόνιμα πρωτεύουσα της Γεωργίας.  Οι Αρμένιοι τον αναγνωρίζουν σάν ελευθερωτή τους, έκοψε νομίσματα με το ξίφος του μεσσία οι Γεωργιανοί θυμούνται την δική του εποχή και της δισεγγόνης του Ταμάρ σαν τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας τους.



Δημήτριος ο 1ος της Γεωργίας
  • Δημήτριος ο 1ος (1093 - 1156) βασιλιάς της Γεωργίας (1125 - 1156) γιός και διάδοχος του βασιλιά της Γεωργίας Δαυίδ 4ου του κτίστη απο την πρώτη σύζυγο του Ρουσουντάν πήρε μέρος σάν διοικητής στα στρατεύματα του πατέρα του στην μάχη του Ντίντγκορι οπου οι Γεωργιανοί συνέτριψαν τους πολύ ανώτερους τους αριθμητικά Σελτζούκους. Ήταν ποιητής, προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών απέφυγε τους πολέμους με τους Σελτζούκους προσπαθώντας να διατηρήσει ειρηνικές σχέσεις το 1130 κατάφερε να εξουδετερώσει συνωμοσία του αδελφού του εναντίον του. Ανατράπηκε απο τον μεγαλύτερο γιό και διάδοχο του Δαυίδ τον 5ο για 6 μήνες (1154 - 1155) αλλά μετά τον θάνατο του γιού του επανήλθε στον θρόνο τον διαδέχθηκε ο γιός του Γεώργιος ο 3ος, θεωρείται άγιος της Ορθόδοξης εκκλησίας εορτάζεται στις 23 Μαίου.


Γεώργιος ο 3ος της Γεωργίας
  • Γεώργιος ο 3ος (πέθανε το 1184) βασιλιάς της Γεωργίας (1156 - 1184) γιός και διάδοχος του βασιλιά της Γεωργίας Δημητρίου του 1ου άλλαξε τακτική στις σχέσεις του με τους Σελτζούκους Τούρκους δέν ακολούθησε την ειρηνική τακτική του πατέρα του. Επιτέθηκε στο Σελτζουκικό Σουλτανάτο του Σάχ - Αρμέν (1156) προσαρτώντας τις Αρμενικές πόλεις Άβι και Ντβίν (1161/1162), δέν είχε γιό τον διαδέχθηκε η κόρη του Θαμάρ η οποία συμβασίλευε μαζί του απο το 1178.
  • Θαμάρ (πέθανε το 1213), βασίλισσα της Γεωργίας (1184 - 1213) μεγαλύτερη κόρη και διάδοχος του βασιλιά της Γεωργίας Γεωργίου του 3ου με τον οποίο συμβασίλευε απο το 1178, η περίοδος της βασιλείας της ήταν η χρυσή εποχή της Γεωργίας, άν και γυναίκα καταγράφεται σαν η μέγιστη κυβερνήτης. Με την βοήθεια του συζύγου της και των δύο στρατηγών της Ζακαρέ και Ιβανέ κατέλαβε το Αζερμπαιτζάν ελέγχοντας όλες τις χώρες ώς την Κασπία θάλασσα. Κατέλαβε τον Πόντο δημιουργώντας ανεξάρτητο βασίλειο που το παραχώρησε στους Βυζαντινούς ανιψιούς της Αλέξιο τον 1ο και Δαυίδ τον 1ο Μεγάλους Κομνηνούς, οι δύο πρίγκηπες είχαν καταφύγιο στην αυλή της μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης απο τους Λατίνους (1204) χορηγώντας τους χρήματα για την δημιουργία του βασιλείου. Σε νέα μεγάλη εκστρατεία της κατά της Περσίας (1208) κατέλαβε τοΑρντεμπίλ κυριεύοντας τις πόλεις Ταμπρίζ και Καζβίν.
Η βασίλισσα Θαμάρ
Το κράτος της Γεωργίας παρέμεινε ανεξάρτητο ώς τον 16ο αιώνα, το διάστημα αυτό εξασθένησε απο τις επιδρομές των Μογγόλων του Ταμερλάνου (1386) στην συνέχεια των Τούρκων και των Περσών τον 16ο αιώνα καταλήφθηκε απο τους Τούρκους. Η δυναστεία των Μπαγκρατιόνι εξακολουθούσε να υπάρχει ακόμα και με τους Τούρκους ώς υποτελείς τους κυβέρνησε συνολικά την Γεωργία 1000 χρόνια, στα τέλη του 18ου αιώνα δημιουργήθηκε συμμαχία με την Ρωσική αυτοκρατορία. Το 1801 ο τσάρος της Ρωσίας Παύλος ο 1ος παραβίασε την συμμαχική συνθήκη Ρωσίας - Γεωργίας καταλαμβάνοντας την χώρα που προσαρτήθηκε στην τσαρική αυτοκρατορία τότε καταλύθηκαν η δυναστεία των Μπαγκρατιόνι και η αυτοκέφαλη Ορθόδοξη εκκλησία της Γεωργίας. Το 1918 με την έκρηξη τηςΟκταβιανής επανάστασης αποσχίστηκε απο τους Ρώσους αλλά το 1921 καταλήφθηκε ξανά απο την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών αποσχίστηκε οριστικά το 1989 με την διάλυση της κομουνιστικής Ρωσίας σάν Δημοκρατία της Γεωργίας με πρωτεύουσα την Τιφλίδα.





ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Κ. ΓΕΩΡΓΑΛΑ  : Η ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΑΠΛΩΣΙΣ ΤΩΝ ΑΙΓΑΙΩΝ - Εκδόσεις ΤΟΤΕ

Εξωτερικοί σύνδεσμοι
http://www.hittitemonuments.com/

ΠΗΓΗ"ΑΒΟΚΑΝΤΟ