Αναπόδεικτες υποθέσεις
Η επιστημονική κατανόηση της συμπεριφοράς των μετεώρων στη γήινη ατμόσφαιρα ήταν κατά πολύ πιο ατελέστερη κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και συνακόλουθα εμφανίσθηκαν και πολλές άλλες υποθέσεις για την ερμηνεία της εκρήξεως, καμιά από τις οποίες δεν γίνεται δεκτή από την επιστημονική κοινότητα.
Νίκολα Τέσλα
Υπό μια εκδοχή το συμβάν στην Τουνγκούσκα οφείλεται σε πείραμα του
Νίκολα Τέσλα ο οποίος ενεργοποίησε την «ακτίνα θανάτου» του σημαδεύοντας την περιοχή της
Αρκτικής με σκοπό να γίνει αντιληπτό κάποιο φαινόμενο και να ειδοποιηθεί από μια αποστολή που εκείνη την εποχή έπλεε στον Βόρειο Πόλο. Αντ' αυτού, σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, έγινε λάθος στη σκόπευση και η ακτίνα προχώρησε πέραν της περιοχής της Αρκτικής και χτύπησε στην προέκτασή της την περιοχή της Τουνγκούσκα.
Το «Τέλος του Κόσμου»
«Πιθανότατα η πρώτη θεωρία που γνώρισε πλατιά εξάπλωση για την έκρηξη της Τουνγκούσκα ήταν ότι επίκειτο το τέλος του κόσμου. Καθώς η ώρα περνούσε, αυτή η θεωρία υποχωρούσε, μέχρι που σήμερα δύσκολα θα βρίσκαμε κάποιον που να πιστεύει ότι ο κόσμος τέλειωσε εκείνο το πρωί του Ιουνίου 1908...» (K. Zahnle,
Nature 383, 674-75, 1996)
Φυσική βόμβα υδρογόνου
Το
1989 οι D' Alessio και Harms πρότειναν ότι ποσότητα
δευτερίου από κομήτη που εισήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα ίσως υπέστη
πυρηνική σύντηξη, με την πυρηνική και μηχανική δυναμική του συμβάντος να αφήνει ένα χαρακτηριστικό ίχνος με τη μορφή άνθρακα-14. Καταλήγουν όμως ότι η όποια απελευθέρωση πυρηνικής ενέργειας θα ήταν αμελητέα. Ανεξάρτητα, το
1990, ο César Sirvent συμπλήρωσε ότι ένας «κομήτης δευτερίου», δηλ. κομήτης με ασυνήθιστα υψηλή συγκέντρωση δευτερίου, θα μπορούσε να είχε εκραγεί ως μία φυσική βόμβα υδρογόνου, παράγοντας την περισσότερη από την ενέργεια που απελευθερώθηκε. Η σειρά των γεγονότων θα ήταν πρώτα μία μηχανική έκρηξη, η οποία θα πυροδοτούσε μία θερμοπυρηνική αντίδραση. Αυτή η πρόταση είναι ασύμβατη με τη γνώση τόσο της συστάσεως των κομητών, όσο και των συνθηκών
θερμοκρασίας και
πιέσεως που είναι απαραίτητες για την έναρξη πυρηνικής συντήξεως.
Μαύρη τρύπα
Το
1973 οι Albert A. Jackson και Michael P. Ryan, φυσικοί στο
Πανεπιστήμιο του Τέξας, πρότειναν ότι η έκρηξη της Τουνγκούσκα προκλήθηκε από μια μικρή (περί τα 10
20 ως 10
22 γραμμάρια)
μαύρη τρύπα, που πέρασε μέσα από τη Γη ("Was the Tungus Event due to a Black Hole?"
Nature, τ. 245, 14/9/1973, σσ. 88-89). Αυτή η υπόθεση δεν εξηγεί γιατί δεν υπήρξε ένα αντίστοιχο «γεγονός εξόδου», μία δεύτερη έκρηξη που θα συνέβαινε καθώς η μαύρη τρύπα θα εξερχόταν από την άλλη πλευρά της Γης συνεχίζοντας το ταξίδι της στο διάστημα, ούτε το γιατί απουσίασαν οι συνεχείς σεισμικές διαταραχές που θα συνέβαιναν κατά μήκος της τροχιάς της μαύρης τρύπας μέσα στον
μανδύα.
Αντιύλη
Το
1965 οι Cowan, Atluri και Libby πρότειναν ότι η έκρηξη της Τουνγκούσκα προκλήθηκε από την εξουδετέρωση μιας ποσότητας
αντιύλης που έπεσε από το διάστημα (Cowan, C., Atluri, C.R. & Libby,
"Possible Anti-Matter Content of the Tunguska Meteor of 1908",
Nature τ. 206, σσ. 861-865 (29/5/1965)). Ωστόσο, όπως συμβαίνει και με τις άλλες υποθέσεις που περιγράφονται σε αυτή την ενότητα, έτσι και αυτή δεν ερμηνεύει το
ιρίδιο και το
νικέλιο σε υαλώδη σφαιρίδια στην περιοχή.
Συντριβή ΑΤΙΑ
Αρκετοί οπαδοί των
UFO έχουν ισχυρισθεί ότι το συμβάν της Τουνγκούσκα ήταν το αποτέλεσμα της εκρήξεως ενός εξωγήινου διαστημοπλοίου ή ακόμη και ενός εξωγήινου όπλου που εξερράγη «για να σώσει τη Γη από μια επικείμενη απειλή». Αυτοί οι ισχυρισμοί φαίνεται ότι προήλθαν από ένα διήγημα
επιστημονικής φαντασίας του Σοβιετικού μηχανικού
Αλεξάντερ Καζάντσεφ το
1946, στο οποίο ένα κινούμενο με πυρηνική ενέργεια αρειανό διαστημόπλοιο, αναζητώντας γλυκό νερό από τη λίμνη
Βαϊκάλη, ανατινάχθηκε στον αέρα. Ο Καζάντσεφ εμπνεύσθηκε αυτή την ιστορία από την επίσκεψή του στη
Χιροσίμα στα τέλη του 1945. Πολλά στοιχεία στην ιστορία του αναμίχθηκαν με τα πραγματικά γεγονότα στην Τουνγκούσκα. Η θεωρία του πυρηνοκίνητου ΑΤΙΑ υιοθετήθηκε από τους Thomas Atkins και John Baxter στο βιβλίο τους
The Fire Came By (1976). Η
τηλεοπτική σειρά του
1998 The Secret KGB UFO Files (Phenomenon: The Lost Archives) («Οι μυστικοί φάκελοι των ούφο της Κα-Γκε-Μπε - Φαινόμενο: τα χαμένα αρχεία») που μεταδόθηκε από τον σταθμό Turner Network Television, αναφερόταν στο συμβάν της Τουνγκούσκα ως «το ρωσικό
Ρόσγουελ» και ισχυριζόταν ότι συντρίμματα ΑΤΙΑ είχαν βρεθεί στην περιοχή.
Οι οπαδοί της θεωρίας του ΑΤΙΑ δεν μπόρεσαν ποτέ να δώσουν κάποια απόδειξη των ισχυρισμών τους. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η τοποθεσία, ως ευρισκόμενη ανατολικά του
Κοσμοδρομίου του Μπαϊκονούρ, έχει δεχθεί πολλές φορές ρωσικά διαστημικά συντρίμματα, με μεγαλύτερα αυτά από την αποτυχημένη εκτόξευση της πέμπτης δοκιμαστικής πτήσεως
Βοστόκ στις
22 Δεκεμβρίου 1960. Το διαστημικό όχημα έπεσε κοντά στην περιοχή της εκρήξεως της Τουνγκούσκα και μία ομάδα μηχανικών στάλθηκε εκεί για να ανακτήσει την κάψουλα και τα δύο σκυλιά επιβάτες της (που επέζησαν).
Παρόμοια συμβάντα
Η έκρηξη της Τουνγκούσκα είναι η ισχυρότερη, αλλά όχι η μοναδική αξιόλογη έκρηξη μετεώρου στην πρόσφατη Ιστορία. Ακολουθεί μία επιλογή παρόμοιων συμβάντων με πρώτη την έκρηξη της Τουνγκούσκα.
Ημερομηνία |
Τόπος |
Ενέργεια που απελευθερώθηκε (ισοδύναμο σε τόνους TNT) |
Εκτιμώμενο ύψος της εκρήξεως |
Σχόλια |
30 Ιουνίου 1908 |
60 km ΔΝΔ της Βαναβάρα, 60°53΄09΄΄΄ Β, 101°53΄40΄΄ E (Kundt, 2003) στο Κράι Κρασνογιάρσκ |
10–15 εκατομ. |
8,5 km |
Έκρηξη της Tunguska |
13 Αυγούστου 1930 |
Περιοχή ποταμού Curuçá, Αμαζονία, Βραζιλία |
0,1-1,0 εκατομ. |
|
31 Μαΐου 1965 |
Νοτιοανατολικός Καναδάς |
600 |
13 km |
Βρέθηκε 1 γραμμάριο μετεωρικής ύλης |
17 Σεπτεμβρίου 1966 |
Λίμνη Χιούρον, Μίτσιγκαν, ΗΠΑ |
600 |
13 km |
Δεν βρέθηκε μετεωρική ύλη |
5 Φεβρουαρίου 1967 |
Βίλνα Αλμπέρτα, Καναδάς |
600 |
13 km |
Δύο πολύ μικρά θραύσματα βρέθηκαν: 48 και 94 χιλιοστά του γραμμαρίου |
22 Σεπτεμβρίου 1979 |
Νότιος Ινδικός Ωκεανός |
2.000 |
|
|
19 Ιανουαρίου 1993 |
Λούγκο, βόρεια Ιταλία |
> 10.000 |
|
|
25 Σεπτεμβρίου 2002 |
Bodaybo, Ρωσία |
500 – 5.000 |
|
|
6 Ιουνίου 2002 |
Μεσόγειος Θάλασσα μεταξύ Λιβύης και Ελλάδας |
26.000 |
|
|